Iran – Russia: Grounds for Consolidation of Cooperation in the CIS Region

نوشته: دکتر حمید زنگنه منتشر شده در: رویدادها و تحلیل ها، سال سی و چهارم، ش. 339، مهر 1399، صص. 74-76. مقدمه:در بسیاری از کشورهای اروپایی، چشم انداز سیاسی طی سال های گذشته دچار تغییراتی شده است. احزاب سنتی بخشی از نفوذ خود را نسبت به گذشته از دست داده اند، در حالی که بازیگران جدیدی ظهور کرده اند و توانسته اند بر ساختارهای موجود و سیستم های حزبی دیرینه این کشورها فشار وارد کنند. علاوه بر روند ادامه دار انشقاق سیاسی، پدیده پوپولیسم هم در اکثر کشورهای اروپایی و حتی در سطح جهانی زمینه هایی برای رشد یافته است. برخی از کشورهای اروپایی که طی دهه ها به عنوان سیستم های دو حزبی شناخته شده بودند، از جمله بریتانیا یا اسپانیا – با این تغییرات سازگاری یافته اند یا حتی سیستم های سنتی شان را از بین برده اند و سیستم های متنوع تری را جای گزین کرده اند. با این وجود چشم انداز حزبی با انشقاق بیش تری مواجه شده است، احزاب سیاسی متعددی در پارلمان حضور دارند و برای تشکیلات دولت نیاز به ائتلاف برای دست یابی به اکثریت است.هلند و آلمان هم از این وضعیت مستثنی نبوده اند. «حزب آزادی» و «انجمن دموکراسی» در هلند و «آلترناتیو برای آلمان» به بخشی از سیستم حزبی هلند و آلمان تبدیل شده اند و هم چنان بر دستورکارهای سیاسی این کشورها فشار وارد می کنند. احزاب سنتی احساس می کنند باید در مورد این احزاب تازه تصمیم بگیرند: آیا باید با آن ها کار کنند یا خیر؟ آیا آن ها را به عنوان همکارانی که در فرآیند دموکراتیک انتخاب شده اند، بپذیرند یا خیر؟ به علاوه سؤال های دیگری هم در این زمینه مطرح هستند: معنای اصلی نتایج انتخابات اخیر برای احزاب پوپولیست در هلند و آلمان چیست؟ تا چه حدی احزاب سنتی، دیدگاه ها و سیاست ها, ...ادامه مطلب