اتحاديه اروپا و ناتو: بررسي چالش‌ها

مطالب زيادي در مورد همکاري‌هاي ناتو و اتحاديه اروپا نوشته شده و ذهنيت بسياري بر اين قرار گرفته که اين دو سازمان، همکاراني نزديک هستند. نشست‌هاي مشترک و تبادل ديدگاه‌ها موجب کاهش اختلافات نظري و همکاري‌هاي عملي بين اين دو سازمان شده است. اين دو سازمان در حال حاضر 21 کشور عضو مشترک دارند. با وجود اين، اتحاديه اروپا يک قدرت غير نظامي با قابليت‌هاي اقتصادي - اجتماعي و امنيت نرم است و قابليت‌هاي نظامي آن در قالب سياست دفاعي و امنيتي اروپا از تبلور کم‌تري برخوردار است، اما ناتو در اولين برداشت به عنوان يک پيمان نظامي و امنيتي تحت نفوذ گسترده آمريکا شناخته مي‌شود. همين مسأله کليدي مي‌تواند منبع چالش‌هايي بين دو سازمان باشد.

به علاوه در درون اتحاديه، ديدگاه‌هاي متفاوتي در مورد چگونگي همکاري با ناتو وجود دارد: يک گروه در درون اتحاديه به رهبري بريتانيا براي موضوعات امنيتي و دفاعي به ناتو متعهد هستند. اين گروه از همکاري نزديک‌تر اتحاديه و ناتو استقبال مي کنند و تمايل دارند که سياست دفاعي و امنيتي مشترک در سطح حداقلي باقي بماند و بين وظايف دو سازمان، تمايز آشکاري وجود داشته باشد. در حالي که گروه ديگري به رهبري فرانسه در آرزوي تقويت سياست دفاعي و امنيتي مشترک و توسعه توانمندي‌هاي نظامي اروپايي هستند. گروه فرانسه به خاطر ترس از غلبه ناتو بر سياست نابالغ امنيتي و دفاعي مشترک اروپا، تمايل به حداقل همکاري اتحاديه با ناتو دارند.

نگارنده در اين مقاله، چالش‌ها و فاصله‌ها بين اين دو سازمان را مورد توجه قرار مي‌دهد تا مشخص شود که در پس همکاري‌هاي نزديک فراآتلانتيکي، چه اختلافاتي نهفته است.